Mojtaba Montakhabi 859 روز پیش SSL3
بازدید 656 بدون دیدگاه

استریپر فیبر نوری چیست؟

استریپر فیبر نوری چیست؟ استریپر فیبر نوری ابزاری است که جهت برداشتن پوشش های تار فیبر نوری مانند پوشش رنگی کلد Clad مورد استفاده قرار می گیرد. همانطور که در مقاله “ساختار فیبر نوری” به مجموعه هسته و پوشش های آن پرداختیم، تار فیبر نوری از هسته 9 و یا 50 / 62.5 میکرون، سپس روکش هسته با نام کلد Clad یا Cladding و با قطر 125 میکرومتر و پس از آن پوشش UV رنگی 250 میکرونی تحت ساختار لوز تیوب و یا نهایتا روکش های محافظتی در نوع تایت بافر قرار دارند.

پوشش 250 میکرونی آخرین پوششی است که قبل از فرایند فیوژن با دستگاه فیوژن فیبر نوری و یا اتصال مکانیکی با کانکتور فیبر نوری از تار فیبر نوری بایستی جدا شود. برداشتن پوشش 250 میکرونی UV مهمترین کاری است که توسط لخت کننده یا استریپر فیبر نوری در تار های نوری تک حالته (سینگل مد) و چند حالته (مالتی مد)‌ صورت می پذیرد. تصویر زیر طرح رایج را نشان می دهد.

 

فهرست مطالب

  1. استریپر فیبر نوری چیست؟
    1. پوشش پلیمری UV
    2. برداشتن روکش
    3. روش های لایه برداری
    4. اطلاعات جانبی
    5. استریپر مکانیکی
    6. استریپر حرارتی
    7. استریپر شیمیایی
    8. استریپر تبخیر
    9. برند ها

 

استریپر فیبر نوری چیست؟

استریپر فیبر نوری چیست؟

 

با استفاده از ابزار استریپر میتوان با دقتی بالا پوشش رنگی و پوشش های محافطتی را از هسته و روکش تار فیبر نوری برداشت و یا جدا نمود و فرایند فیوژن یا اتصال مکانیکی کانکتور را آغاز کرد.

 

پوشش پلیمری UV

پوشش پلیمری 250 میکرونی از آکریلات اورتان نرم ساخته شده است و توسط اشعه ماوراء بنفش ایمن شده است، همچنین ضریب شکست بالاتری نسبت به لایه روکش Clad دارد، بنابراین می تواند نور ناخواسته را از بین ببرد. این پوشش پلیمری ممکن است از یک یا دو لایه تشکیل شده باشد.

چنانچه پوشش پلیمری دارای دو لایه باشد، لایه داخلی را پوشش اولیه و لایه بیرونی را پوشش ثانویه می نامند. قطر پوشش اولیه 180 میکرو متر است. از آکریلات بسیار نرم ساخته شده است تا افت خمش فیبر را کاهش دهد. پوشش ثانویه معمولاً دارای قطر 250 میکرو متر می باشد و از اکریلات بسیار سخت تری ساخته می شود تا مقاومت سایشی خوبی را ارائه دهد.

 

ساختار فیبر نوری

 

علت برداشتن روکش فیبر نوری

جداسازی پوشش های تار فیبر نوری توسط استریپر، اولین مرحله در آماده سازی تار فیبر نوری برای اتصال فیوژن و یا اتصال مکانیکی به شمار می آید.

  1. پوشش پلیمری و پوشش های دیگر در برابر فرایند فیوژن آسیب پذیر می باشند و دمای بالا در فرآیند فیوژن ذوبی با توسط قوس الکتریکی به پوشش های پلیمری یا حتی قسمت گرم شده شیشه که با پوشش تماس دارد آسیب می رساند.
  2. دقت تراز فیبر بخش شیشه ای فیبر (هسته / روکش) تحمل ابعادی بسیار بالاتری نسبت به قسمت پوشش پلیمری دارد. نگه داشتن قسمت تار نوری استریپ شده (شیشه) هنگام انجام تراز فیبر در فرآیند فیوژن بسیار دقیق تر است.
  3. روکش پلیمری تمایل به پیچ خوردگی دارد که حفظ فیبر و هم راستایی فیبر را دشوارتر می نماید.

وقایع و اطلاعات جانبی استریپر

با این حال، برخی از عیوب در تار فیبر نوری استریپ شده ممکن است ایجاد شود.

  1. فرآیند استریپ و جداسازی پوشش ها ممکن است سطح شیشه بکر را تخریب می نماید که باعث کاهش استحکام مکانیکی فیبر و قابلیت اطمینان طولانی مدت می شود.
  2. تار شیشه استریپ شده (یا تار نوری سیلیس) ممکن است ایرادهای سطحی بیشتری داشته باشد که باعث کاهش بیشتر استحکام آن می شود.
  3. طول محافظ اتصال فیوژن. عموما به اندازه طول فیبر ذوب شده است. طول آن بین 20 تا 40 میلی متر است. محافظ فیوژن برخی مشکلات مدیریت فیبر را در سینی های اتصال و سایر محفظه های مونتاژ فیبر ارائه می دهد.
  4. قابلیت اطمینان مکانیکی طولانی مدت فیبر نوری سلب شده. استحکام کششی یک اتصال فیوژن مستقیماً با جزئیات فرآیند جداسازی تعیین می شود. استحکام کششی نهایی تار نوری با قطر 125 میکرومتر، پوشش داده شده، حدود 57 نیوتن است که معادل حدود 5.5 گیگا پاسکال یا 800 kpsi (kpsi مخفف کیلوپوند نیرو بر اینچ مربع) تنش کششی است. کشش نامناسب می تواند این استحکام کششی را به اندازه یا حتی بیشتر از یک مرتبه کاهش دهد.
  5. هر گونه باقیمانده پوششی که روی سطح تار شیشه باقی می‌ماند می‌تواند با فیبر گرم شده در طول فرایند فیوژن تعامل داشته باشد که منجر به کاهش قابل توجه استحکام کششی و کاهش قابلیت اطمینان طولانی مدت می‌شود.

 

اطلاعات بیشتر (لینک های مرتبط):

  1. کلیو معیوب
  2. تنش فیبر
  3. نیروهای مکانیکی
  4. هم ترازی در فیوژن
  5. مکانیزم انتقال حرارت
  6. راهنما دستگاه فیوژن
  7. کالیبراسیون دستگاه

 

روش های لایه برداری پوشش فیبر نوری توسط استریپر

امروزه عمدتاً چهار نوع استریپر فیبر نوری در صنعت قابل ارائه می باشد.

  1. استریپر مکانیکی
  2. استریپر فیبر حرارتی
  3. جداساز پوشش فیبر شیمیایی
  4. جداسازی فیبر تبخیر

 

 

استریپر مکانیکی

ابزار استریپر مکانیکی شباهت زیادی به ابزارهای سیم‌کشی دارد (ابزار سیم لخت کن) و اصول کار یکسانی دارند. استریپر مکانیکی strippers بیشتر ابزارهای دستی هستند و بیشترین استفاده را در اتصالات فیوژن میدانی دارند و همچنین نقش مهمی در اتصال مکانیکی کانکتور ها و فیوژن های  در صنعت تولید تجهیزات فیبر نوری ایفا می نمایند.

استریپر مکانیکی با یک تیغه برش داده شده توسط لیزر با دقتی بالا آماده انجام فرایند استریپ می باشد، استریپر در امتداد فیبر قرار می‌ گیرد تا پوشش را از روی فیبر جدا نموده و آن را از روی سطح جدا سازد.

سوراخ روی تیغه استریپر معمولاً با یک تلرانس دقیق با لیزر برش داده می شود. قطر سوراخ به گونه ای است که به اندازه کافی روی پوشش برش ایجاد نماید البته که با سطح شیشه تماس نخواهد داشت. دقت در فرایند استریپ مانع از آسیب رساندن استریپر به فیبر شیشه می شود.

 

استریپر فیبر حرارتی

استریپر فیبر نوری حرارتی بیشتر در جداسازی فیبر ریبون Ribbon مورد استفاده قرار می گیرد. فیبر نوری ریبون حاوی 12 و یا 24 فیبر نوری است که میتوان با استریپر حرارتی مناسب بدون آسیب رساندن به شیشه پوشش را جداسازی نمود.

استریپر حرارتی ابتدا پوشش پلیمری را با یک هیتر برقی نرم می سازد و سپس پوشش را درست مانند یک استریپر مکانیکی (با تیغه) جدا می سازد.

 

 

استریپر شیمیایی

استریپر شیمیایی شامل استفاده از یک حلال تهاجمی جهت حذف پوشش پلیمری فیبر نوری است. استریپر شیمیایی جذاب است چراکه بر خلاف جداسازی مکانیکی، به نیروهای مکانیکی نیاز ندارد که باعث ایجاد نقص و آسیب در سطح فیبر نوری شود که منجر به کاهش استحکام و قابلیت اطمینان شود. علاوه بر این، استریپر شیمیایی تقریباً برای تمام فیبرهای نوری، از جمله سیلیس با روکش پلی‌آمید و روکش سخت، مؤثر است و در فرایند تولید تار فیبر نوری نیز استفاده می شود.

با این حال، بیشتر مواد شیمیایی سمی هستند و برخی حتی قابل اشتعال هستند. بنابراین استریپر شیمیایی بیشتر در صنعت تولید مورد استفاده است و نمی توان از آن در نصب های میدانی و پروژه های فیبر نوری به کار برد، اگرچه اغلب در محیط‌های آزمایشگاهی یا کارخانه‌ای، به‌ویژه زمانی که استحکام کششی بسیار بالا و قابلیت اطمینان مکانیکی مورد نیاز است، استفاده می‌شود.

استریپر شیمیایی به یک دقیقه زمان جهت برداشتن پوشش ها نیاز دارد که بیشتر از تکنیک‌های استریپ مکانیکی یا تبخیرسازی است.

استریپر با استفاده از تبخیر

یکی از تکنیک‌های جدید استریپ فیبر نوری استفاده از تبخیر می باشد که اخیرا توسعه یافته‌ است. آنها جایگزین مناسبی جهت جداسازی شیمیایی و مکانیکی هستند.

مواد پوشش آکریلات توسط دماهای بالا از فیبر نوری جدا می شوند. تکنیک‌های تبخیر بسیار سریع هستند، از حلال‌های خطرناک اجتناب می نمایند، میزان نیروی وارد شده به تار نوری را به حداقل می‌رسانند، میزان باقی‌مانده پوشش را به حداقل می‌رسانند، و اغلب کیفیت سطح الیاف جدا شده را به حداکثر می‌رسانند.

با این حال، سخت افزار مورد نیاز برای جداسازی فیبر مبتنی بر تبخیر، قابل توجه است، که مانع از کاربردهای اتصال میدانی می شود. تکنیک‌های جداسازی تبخیر برای کاربردهای اتصال خودکار در محیط کارخانه مناسب هستند.

 

برند های معتبر بدون آسیب به تار فیبر نوری

  1. Jonrad Tools
  2. Miller

 

اطلاعات بیشتر (لینک های مرتبط):

  1. خدمات فیوژن فیبر نوری
  2. مفهوم فیوژن فیبر نوری
  3. نکات کلیو تار نوری 
  4. تعریف دستگاه فیوژن

 

کابل های فیبر نوری


link

 

 

 

 

تجهیزات فیبر نوری


link

 

 

 

 

راهنما دستگاه فیوژن


link

 

نظرات کاربران

  •  چنانچه دیدگاهی توهین آمیز باشد و متوجه اشخاص مدیر، نویسندگان و سایر کاربران باشد تایید نخواهد شد.
  •  چنانچه دیدگاه شما جنبه ی تبلیغاتی داشته باشد تایید نخواهد شد.
  •  چنانچه از لینک سایر وبسایت ها و یا وبسایت خود در دیدگاه استفاده کرده باشید تایید نخواهد شد.
  •  چنانچه در دیدگاه خود از شماره تماس، ایمیل و آیدی تلگرام استفاده کرده باشید تایید نخواهد شد.
  • چنانچه دیدگاهی بی ارتباط با موضوع آموزش مطرح شود تایید نخواهد شد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *